Gist
Swadeshi and Boycott Movement (1905-1908): This movement aimed to promote Indian-made goods (Swadeshi) and boycott British products. It was a response to the partition of Bengal by the British Raj.
Khilafat and Non-Cooperation Movement (1919-1922): This combined movement addressed two issues. The Khilafat movement protested against the weakening of the Ottoman Caliphate by the British after World War I. The Non-Cooperation Movement, led by Gandhi, aimed for a wider protest against British rule through non-violent means like boycotting government institutions and education.
Civil Disobedience Movement (1930-1934): Gandhi led this movement in defiance of the newly introduced Salt Act, which gave the British a monopoly on salt production. It involved peaceful protests like the famous Salt March to the sea to make salt.
Quit India Movement (1942): This was a more assertive movement demanding an immediate British withdrawal from India. Led by Gandhi, it involved mass protests and strikes but remained non-violent.
Summary
The Indian independence movement saw several pivotal agitations that shaped the course of India's struggle for freedom. The Swadeshi and Boycott movement, launched in 1905, was a response to the partition of Bengal by the British. It called for the boycott of British goods and promoted the use of Indian-made products, fostering a sense of national unity and self-reliance.
Following World War I, the Khilafat and Non-cooperation movement emerged in 1919. Led by Mahatma Gandhi and the Khilafat leaders, it aimed to protest British policies in India and support the Ottoman Empire's caliphate. This movement urged Indians to boycott British institutions, schools, and products, marking a significant shift towards nonviolent resistance.
In 1930, the Civil Disobedience movement was launched with the famous Salt March led by Gandhi. This movement protested against the oppressive salt tax imposed by the British, with Indians defying the law by making salt from seawater. It garnered widespread support and participation, showcasing the power of nonviolent civil disobedience as a force for change.
Finally, the Quit India movement of 1942 was a culmination of Indian aspirations for complete independence. Gandhi's clarion call of "Do or Die" urged Indians to demand an end to British rule. This movement saw mass protests, strikes, and acts of civil disobedience across the country, leading to widespread arrests of leaders. Although it faced severe repression, the Quit India movement furthered the momentum towards India's eventual independence in 1947. These four movements, each with its unique strategies and objectives, were crucial milestones in India's journey towards freedom from colonial rule.
Deteild content
Four Important Agitations/Movements in Modern Indian HistoryThroughout India's struggle for independence, several key agitations and movements shaped the course of the nation's fight against colonial rule. These movements were pivotal in uniting the Indian populace and fostering a sense of nationalism. Here, we delve into four significant agitations and movements: the Swadeshi and Boycott Movement, the Khilafat and Non-Cooperation Movement, the Civil Disobedience Movement, and the Quit India Movement.
1. Swadeshi and Boycott MovementThe Swadeshi and Boycott Movement, which began in 1905, was a response to the British government's decision to partition Bengal. This movement was a profound expression of Indian nationalism, advocating for the boycotting of British goods and the promotion of Indian-made products. Swadeshi, meaning "of one's own country," encouraged Indians to buy and use goods produced in India, thereby reducing dependence on British imports. This movement also urged people to boycott British educational institutions and adopt swadeshi methods in everyday life.
The movement saw widespread participation from all sections of society, including students, women, and intellectuals. It led to the proliferation of swadeshi enterprises and industries, promoting economic self-reliance. The Swadeshi and Boycott Movement marked a significant shift in Indian nationalism, emphasizing self-sufficiency and indigenous production as essential to the nation's freedom.
2. Khilafat and Non-Cooperation MovementThe Khilafat Movement, initiated in 1919 by Indian Muslims, aimed to support the Ottoman Empire's Caliphate, which was under threat from the British after World War I. Indian Muslims feared the loss of the Caliph's authority over Islamic holy sites. In a remarkable display of Hindu-Muslim unity, Mahatma Gandhi allied with the Khilafat Movement leaders to launch the Non-Cooperation Movement in 1920.
The Non-Cooperation Movement was a turning point in India's struggle for independence. It called for Indians to withdraw their cooperation from British institutions, including schools, courts, and government offices. This movement advocated for peaceful protests, strikes, and nonviolent resistance as powerful tools against colonial rule. It saw massive participation across the country, with millions of Indians joining the call to boycott British goods and institutions.
Though the Non-Cooperation Movement was temporarily suspended after the Chauri Chaura incident in 1922, where violence erupted, it left a lasting impact on the Indian freedom struggle. It demonstrated the power of nonviolent resistance and civil disobedience as potent weapons against British imperialism.
3. Civil Disobedience MovementThe Civil Disobedience Movement, launched by Mahatma Gandhi in 1930, aimed to challenge the oppressive British salt tax and other unjust laws. The iconic Salt March, also known as the Dandi March, symbolized this movement. In March 1930, Gandhi and a group of followers embarked on a 240-mile journey to the Arabian Sea, where they defied the salt laws by making salt from seawater.
The Civil Disobedience Movement urged Indians to refuse to pay taxes, particularly the salt tax, and to peacefully break laws deemed unjust. It sparked widespread acts of civil disobedience, including the boycott of British goods, salt marches in various parts of India, and the defiance of colonial salt laws. Thousands were arrested, including Gandhi, who was imprisoned for his role in the movement.
The movement garnered international attention and significantly raised awareness of India's quest for independence. It showcased the power of nonviolent protest and civil disobedience in mobilizing the masses and challenging colonial authority.
4. Quit India MovementThe Quit India Movement, also known as the August Movement, was launched by Mahatma Gandhi in 1942, demanding an end to British rule in India. Gandhi gave the famous "Do or Die" speech, calling for immediate independence and urging Indians to nonviolently resist British rule. The movement demanded the British "Quit India" and leave the country to its people.
The Quit India Movement saw widespread protests, strikes, and acts of civil disobedience across India. The British responded with harsh repression, arresting thousands of Indian leaders. Despite the arrests and suppression, the movement continued to grow, with ordinary Indians joining the call for freedom.
While the Quit India Movement did not immediately lead to independence, it marked a crucial phase in India's struggle. It demonstrated the determination of the Indian people to achieve freedom and paved the way for subsequent developments, eventually culminating in India's independence in 1947.
These four movements—Swadeshi and Boycott, Khilafat and Non-Cooperation, Civil Disobedience, and Quit India—stand as pillars of India's struggle for independence. They showcased the power of unity, nonviolent resistance, and unwavering determination in the face of colonial oppression. The leaders and participants of these movements laid the foundation for a free and independent India, inspiring generations to come.
தமிழில் விரிவான உள்ளடக்கம்
நவீன இந்திய வரலாற்றில் நான்கு முக்கிய போராட்டங்கள்/இயக்கங்கள்இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டம் முழுவதும், பல முக்கிய போராட்டங்கள் மற்றும் இயக்கங்கள் காலனித்துவ ஆட்சிக்கு எதிரான தேசத்தின் போராட்டத்தின் போக்கை வடிவமைத்தன. இந்த இயக்கங்கள் இந்திய மக்களை ஒன்றிணைப்பதிலும் தேசிய உணர்வை வளர்ப்பதிலும் முக்கிய பங்கு வகித்தன. இங்கே, நாங்கள் நான்கு குறிப்பிடத்தக்க போராட்டங்கள் மற்றும் இயக்கங்களை ஆராய்வோம்: சுதேசி மற்றும் புறக்கணிப்பு இயக்கம், கிலாபத் மற்றும் ஒத்துழையாமை இயக்கம், சிவில் ஒத்துழையாமை இயக்கம் மற்றும் வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம்.
1. சுதேசி மற்றும் புறக்கணிப்பு இயக்கம்1905 இல் தொடங்கிய சுதேசி மற்றும் புறக்கணிப்பு இயக்கம், வங்காளத்தைப் பிரிப்பதற்கான பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தின் முடிவின் பிரதிபலிப்பாக இருந்தது. இந்த இயக்கம் இந்திய தேசியவாதத்தின் ஆழமான வெளிப்பாடாக இருந்தது, பிரிட்டிஷ் பொருட்களைப் புறக்கணிக்கவும், இந்தியாவில் தயாரிக்கப்பட்ட பொருட்களை மேம்படுத்தவும் வாதிட்டது. "ஒருவரின் சொந்த நாடு" என்று பொருள்படும் சுதேசி, இந்தியாவில் உற்பத்தி செய்யப்படும் பொருட்களை வாங்கவும் பயன்படுத்தவும் இந்தியர்களை ஊக்குவித்தது, இதன் மூலம் பிரிட்டிஷ் இறக்குமதியைச் சார்ந்திருப்பதைக் குறைத்தது. இந்த இயக்கம் பிரிட்டிஷ் கல்வி நிறுவனங்களைப் புறக்கணிக்கவும், அன்றாட வாழ்வில் சுதேசி முறைகளைப் பின்பற்றவும் மக்களை வலியுறுத்தியது.
இந்த இயக்கம் மாணவர்கள், பெண்கள் மற்றும் அறிவுஜீவிகள் உட்பட சமூகத்தின் அனைத்துப் பிரிவினரிடமிருந்தும் பரவலான பங்களிப்பைக் கண்டது. இது சுதேசி நிறுவனங்கள் மற்றும் தொழில்களின் பெருக்கத்திற்கு வழிவகுத்தது, பொருளாதார தன்னம்பிக்கையை ஊக்குவித்தது. சுதேசி மற்றும் புறக்கணிப்பு இயக்கம் இந்திய தேசியவாதத்தில் குறிப்பிடத்தக்க மாற்றத்தைக் குறித்தது, தேசத்தின் சுதந்திரத்திற்கு அவசியமான தன்னிறைவு மற்றும் உள்நாட்டு உற்பத்தியை வலியுறுத்தியது.
2. கிலாபத் மற்றும் ஒத்துழையாமை இயக்கம்1919 ஆம் ஆண்டு இந்திய முஸ்லிம்களால் தொடங்கப்பட்ட கிலாபத் இயக்கம், முதலாம் உலகப் போருக்குப் பிறகு ஆங்கிலேயரால் அச்சுறுத்தலுக்கு உள்ளான ஒட்டோமான் பேரரசின் கலிபாவை ஆதரிப்பதை நோக்கமாகக் கொண்டது. இந்திய முஸ்லிம்கள் இஸ்லாமிய புனிதத் தலங்கள் மீது கலீஃபாவின் அதிகாரத்தை இழக்க நேரிடும் என்று பயந்தனர். இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமையின் குறிப்பிடத்தக்க காட்சியாக, மகாத்மா காந்தி 1920 இல் ஒத்துழையாமை இயக்கத்தைத் தொடங்க கிலாபத் இயக்கத் தலைவர்களுடன் கூட்டுச் சேர்ந்தார்.
இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டத்தில் ஒத்துழையாமை இயக்கம் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது. பள்ளிகள், நீதிமன்றங்கள் மற்றும் அரசு அலுவலகங்கள் உள்ளிட்ட பிரிட்டிஷ் நிறுவனங்களிலிருந்து இந்தியர்கள் தங்கள் ஒத்துழைப்பைத் திரும்பப் பெற வேண்டும் என்று அது அழைப்பு விடுத்தது. இந்த இயக்கம் காலனித்துவ ஆட்சிக்கு எதிரான சக்திவாய்ந்த கருவிகளாக அமைதியான போராட்டங்கள், வேலைநிறுத்தங்கள் மற்றும் வன்முறையற்ற எதிர்ப்பிற்காக வாதிட்டது. இது நாடு முழுவதும் பெரும் பங்கேற்பைக் கண்டது, பிரிட்டிஷ் பொருட்கள் மற்றும் நிறுவனங்களைப் புறக்கணிப்பதற்கான அழைப்பில் மில்லியன் கணக்கான இந்தியர்கள் இணைந்தனர்.
1922 இல் வன்முறை வெடித்த சௌரி சௌரா சம்பவத்திற்குப் பிறகு ஒத்துழையாமை இயக்கம் தற்காலிகமாக இடைநிறுத்தப்பட்டாலும், அது இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தில் நீடித்த தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. இது பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்திற்கு எதிரான சக்திவாய்ந்த ஆயுதங்களாக வன்முறையற்ற எதிர்ப்பு மற்றும் கீழ்ப்படியாமை ஆகியவற்றின் சக்தியை நிரூபித்தது.
3. கீழ்ப்படியாமை இயக்கம்1930 இல் மகாத்மா காந்தியால் தொடங்கப்பட்ட ஒத்துழையாமை இயக்கம், அடக்குமுறையான பிரிட்டிஷ் உப்பு வரி மற்றும் பிற அநீதியான சட்டங்களை சவால் செய்வதை நோக்கமாகக் கொண்டது. தண்டி அணிவகுப்பு என்றும் அழைக்கப்படும் உப்பு அணிவகுப்பு இந்த இயக்கத்தை அடையாளப்படுத்தியது. மார்ச் 1930 இல், காந்தி மற்றும் ஒரு குழுவினர் அரபிக்கடலுக்கு 240 மைல் பயணத்தைத் தொடங்கினர், அங்கு அவர்கள் கடல்நீரில் இருந்து உப்பை உருவாக்குவதன் மூலம் உப்பு சட்டத்தை மீறினர்.
சட்டமறுப்பு இயக்கம் இந்தியர்களை வரி செலுத்த மறுக்க வேண்டும், குறிப்பாக உப்பு வரி மற்றும் அநீதி என்று கருதப்படும் சட்டங்களை அமைதியான முறையில் உடைக்க வேண்டும் என்று வலியுறுத்தியது. இது பிரிட்டிஷ் பொருட்களை புறக்கணித்தல், இந்தியாவின் பல்வேறு பகுதிகளில் உப்பு அணிவகுப்பு மற்றும் காலனித்துவ உப்பு சட்டங்களை மீறுதல் உட்பட பரவலான கீழ்ப்படியாமை செயல்களைத் தூண்டியது. இயக்கத்தில் ஈடுபட்டதற்காக சிறையில் அடைக்கப்பட்ட காந்தி உட்பட ஆயிரக்கணக்கானோர் கைது செய்யப்பட்டனர்.
இந்த இயக்கம் சர்வதேச கவனத்தை ஈர்த்தது மற்றும் இந்தியாவின் சுதந்திர வேட்கை குறித்த விழிப்புணர்வை கணிசமாக உயர்த்தியது. இது மக்களை அணிதிரட்டுவதற்கும் காலனித்துவ அதிகாரத்திற்கு சவால் விடுவதற்கும் வன்முறையற்ற எதிர்ப்பு மற்றும் சிவில் ஒத்துழையாமை ஆகியவற்றின் ஆற்றலை வெளிப்படுத்தியது.
4. வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம்ஆகஸ்ட் இயக்கம் என்றும் அழைக்கப்படும் வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம், இந்தியாவில் ஆங்கிலேயர் ஆட்சியை முடிவுக்குக் கொண்டுவரக் கோரி 1942 இல் மகாத்மா காந்தியால் தொடங்கப்பட்டது. காந்தி பிரபலமான "செய் அல்லது செத்து மடி" உரையை வழங்கினார், உடனடியாக சுதந்திரத்திற்கு அழைப்பு விடுத்தார் மற்றும் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியை வன்முறையற்ற முறையில் எதிர்க்க இந்தியர்களை வலியுறுத்தினார். இந்த இயக்கம் ஆங்கிலேயர்களை "இந்தியாவை விட்டு வெளியேறு" என்று கோரியது மற்றும் நாட்டை அதன் மக்களிடம் விட்டுவிடுங்கள்.
வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம் இந்தியா முழுவதும் பரவலான எதிர்ப்புகள், வேலைநிறுத்தங்கள் மற்றும் சட்ட மறுப்புச் செயல்களைக் கண்டது. ஆங்கிலேயர்கள் கடுமையான அடக்குமுறையுடன் பதிலளித்தனர், ஆயிரக்கணக்கான இந்திய தலைவர்களை கைது செய்தனர். கைதுகள் மற்றும் அடக்குமுறைகள் இருந்தபோதிலும், சுதந்திரத்திற்கான அழைப்பில் சாதாரண இந்தியர்களுடன் இணைந்து, இயக்கம் தொடர்ந்து வளர்ந்தது.
வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கம் உடனடியாக சுதந்திரத்திற்கு வழிவகுக்கவில்லை என்றாலும், அது இந்தியாவின் போராட்டத்தில் ஒரு முக்கியமான கட்டத்தைக் குறித்தது. சுதந்திரத்தை அடைவதற்கான இந்திய மக்களின் உறுதியை இது நிரூபித்தது மற்றும் அடுத்தடுத்த வளர்ச்சிகளுக்கு வழி வகுத்தது, இறுதியில் 1947 இல் இந்தியாவின் சுதந்திரம் அடைந்தது.
இந்த நான்கு இயக்கங்களும் - சுதேசி மற்றும் புறக்கணிப்பு, கிலாபத் மற்றும் ஒத்துழையாமை, சட்ட மறுப்பு, மற்றும் இந்தியாவை விட்டு வெளியேறுதல் - இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டத்தின் தூண்களாக நிற்கின்றன. அவர்கள் ஒற்றுமை, வன்முறையற்ற எதிர்ப்பு மற்றும் காலனித்துவ அடக்குமுறையை எதிர்கொள்வதில் அசையாத உறுதியை வெளிப்படுத்தினர். இந்த இயக்கங்களின் தலைவர்களும் பங்கேற்பாளர்களும் சுதந்திரமான மற்றும் சுதந்திர இந்தியாவுக்கான அடித்தளத்தை அமைத்தனர், இது வரவிருக்கும் தலைமுறைகளுக்கு ஊக்கமளிக்கிறது.
Terminologies
Swadeshi and Boycott MovementSwadeshi: "Of one's own country"; Encouraged Indians to buy and use goods produced in India, promoting economic self-reliance.
சுதேசி: "ஒருவரின் சொந்த நாட்டின்"; இந்தியாவில் உற்பத்தி செய்யப்படும் பொருட்களை வாங்கவும் பயன்படுத்தவும் இந்தியர்களை ஊக்குவித்தல், பொருளாதார சுயசார்பை மேம்படுத்துதல்.
Boycott: Refusal to use or buy British goods; Advocated for the promotion of Indian-made products.
புறக்கணிப்பு: பிரிட்டிஷ் பொருட்களைப் பயன்படுத்த அல்லது வாங்க மறுத்தல்; இந்திய தயாரிப்புகளின் விளம்பரத்திற்காக வாதிட்டார்.
Partition of Bengal: British government's decision in 1905 to divide Bengal, leading to the initiation of the movement.
வங்காளப் பிரிவினை: 1905 ஆம் ஆண்டு வங்காளத்தைப் பிரிக்க பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்தின் முடிவு, இயக்கம் தொடங்குவதற்கு வழிவகுத்தது.
Khilafat and Non-Cooperation MovementKhilafat Movement: Initiated in 1919 by Indian Muslims to support the Ottoman Empire's Caliphate.
கிலாபத் இயக்கம்: ஒட்டோமான் பேரரசின் கலிபாவை ஆதரிப்பதற்காக இந்திய முஸ்லிம்களால் 1919 இல் தொடங்கப்பட்டது.
Non-Cooperation Movement: Launched in 1920 by Gandhi in alliance with Khilafat leaders.
ஒத்துழையாமை இயக்கம்: கிலாபத் தலைவர்களுடன் கூட்டணி வைத்து 1920ல் காந்தியால் தொடங்கப்பட்டது.
Hindu-Muslim Unity: Remarkable cooperation between Hindus and Muslims during the movement.
இந்து-முஸ்லிம் ஒற்றுமை: இயக்கத்தின் போது இந்துக்களுக்கும் முஸ்லிம்களுக்கும் இடையே குறிப்பிடத்தக்க ஒத்துழைப்பு.
Chauri Chaura Incident: Violence in 1922 leading to the temporary suspension of the Non-Cooperation Movement.
சௌரி சௌரா சம்பவம்:1922ல் ஏற்பட்ட வன்முறை ஒத்துழையாமை இயக்கம் தற்காலிகமாக நிறுத்தப்பட்டது.
Civil Disobedience MovementSalt March/Dandi March: Gandhi's 240-mile journey to the Arabian Sea in 1930 to defy salt laws.
உப்பு மார்ச்/தண்டி மார்ச்: காந்தியின் 240 மைல் பயணம் 1930 இல் அரேபிய கடலுக்கு உப்பு சட்டங்களை மீறுவதற்காக.
Salt Tax: The oppressive British tax on salt challenged during the movement.
உப்பு வரி: உப்பு மீதான பிரிட்டிஷ் அடக்குமுறை வரி இயக்கத்தின் போது சவால் செய்யப்பட்டது.
Defiance of Unjust Laws: Peaceful disobedience of British laws deemed unjust.
நியாயமற்ற சட்டங்களை மீறுதல்: அநியாயமாகக் கருதப்படும் பிரிட்டிஷ் சட்டங்களுக்கு அமைதியான கீழ்ப்படியாமை.
Arrests: Thousands, including Gandhi, were arrested during the movement.
கைதுகள்: இயக்கத்தின் போது காந்தி உட்பட ஆயிரக்கணக்கானோர் கைது செய்யப்பட்டனர்.
Quit India MovementDo or Die: Gandhi's famous slogan during the movement.
செய் அல்லது செத்து மடி: இயக்கத்தின் போது காந்தியின் புகழ்பெற்ற முழக்கம்.
August Movement: Another name for the Quit India Movement.
ஆகஸ்ட் இயக்கம்: வெள்ளையனே வெளியேறு இயக்கத்தின் மற்றொரு பெயர்.
Immediate Independence: Demand for the British to "Quit India" and leave the country.
உடனடி சுதந்திரம்: ஆங்கிலேயர்கள் "இந்தியாவை விட்டு வெளியேறி" நாட்டை விட்டு வெளியேற வேண்டும் என்ற கோரிக்கை.
British Repression: Harsh actions by British authorities, including arrests.
பிரிட்டிஷ் அடக்குமுறை: கைதுகள் உட்பட பிரிட்டிஷ் அதிகாரிகளின் கடுமையான நடவடிக்கைகள்.
Pre-Independence Period: Movement's significance as a crucial phase before India's independence in 1947.
சுதந்திரத்திற்கு முந்தைய காலம்: 1947 இல் இந்தியா சுதந்திரம் அடைவதற்கு முன் ஒரு முக்கியமான கட்டமாக இயக்கத்தின் முக்கியத்துவம்.
